Горы Шугурово

Тауларда болытлар очраша

Ерактан күренә биек тау,
Түбәсен ап-ак кар каплаган.
Шушында болытлар очраша,
Килгәннәр бик ерак яклардан.

Ерактан күренә зәңгәр тау.
Әйтә ул: «Мин күкне терәдем!»
Ә аның киң җәйгән куйнында
Чиксез зур диңгезне күрәмен.

Еракта-офыкта олы тау,
Сузылган мәһабәт гәүдәсе.
— Күрегез!— дигәндәй тора ул,-
Бу җирнең Мин’инде кәгъбәсе!

Тау тора еракта-еректа,
Түбәнгә ыргыла елгалар…
Мин карыйм дәрвиштәй: йөрәктә
Хисләрем моң булып кузгала.

Хыял оча агым су якасында,
Чабак тоткан акчарлактай җаның да,
— Көтәм алтын куллыларның барын да,—
Дигән кебек бит, күр, деге кырлары!

Тук башаклар көяз: сырга такканнар, 
Сер бүлешеп, тирбәлешәләр алар. 
һәр урында күңелле җыр яңгырар — 
Гаҗәеп дөнья бу дөге кырлары!

Алдыңда йөгергән сулар тонык, 
Суга төшкән күктән Ай — көмеш сынык, 
Егет—ихлас, ә кызда алтын холык,— 
Аларга мәйдан бу дөге кырлары!

Исең китеп суларның агышына, 
Күзең төшә яшеллек нәкышенә, 
Җиләс чатырына — таллы ярына… 
Хәйран итәрлек бу дөге кырлары!

Изге уй белән орлыгын чәчкәнгә, 
Хезмәтеннән халкым ямь-тәм тапканга. 
Кырлар яратып кочагын ачкан ла! — 
Бәһасе юк байлык — дөге кырлары!

Олымамбет Хоҗаназаров
Рәдиф Гатауллин тәрҗемәсе