Гөлзадә Бәйрәмова


Мин бер мәлгә өнсез калдым кебек,

Уралдым да көзге моңнарга:

Үткәннәрем, бер үкенеч булып,

Әверелде сары томанга.

“Яратырга инде соң!, — дигәнсең:

Яралары күп шул йөрәкнең…

Сагышлы моң тулы күңелемне

Алгысыту кабат кирәкме?

…Соңлап килгән соңгы яшен суккан

Мин сыеныр ялгыз тирәкне.

*****

Рәхимсез син, тормыш,

Мәрхәмәтсез:

Рөхсәт-фәлән сорап тормыйсың,

Тудырасың җиргә балаларың,

Төрле яклап аннан сыныйсың;

Яшәтәсең-бәхет вәгъдә итеп

Хәм алдыйсың – сөеп-сөйдереп.

…Бер гөнахсыз туган балаңны син

Озатасың – гөнах өйдереп.

*****

Шыбыр… Шыбыр…

Яңгыр шулай

Тәрәзәмә бәреп ява.

Йоклый алмыйм:

Әрнеп-әрнеп,

Гомеремнең шәме яна!

Хатирәләр,

Савылып-савылып,

Күңелемнән сызылып бара…

Үкенечләр йөген төяп,

Гомер-кораб узып бара…

*****

“Безнең Сөю күптән үткән инде,

Югаласы бәхет югалган.

Шашкын назлы төннәр ерак калгач,

Ялгызлыкмы язмыш юраган?”

…Үз-үземне шулай ышандырдым,

Алгысытмыйм диеп күңелне…

Язмыш янә яраттырып сыный –

Бәхетме бу, бәхет түгелме?

*****

“Беркатлысы булып бу дөньяның”…-

Кешеләргә артык ышандым.

Абындым да… тагын алга киттем:

Ялгышлардан, ахры, көч алдым!

*****

Прочитано 3204 раз. Спасибо и Вам!



Добавить комментарий

Ваш адрес email не будет опубликован. Обязательные поля помечены *

Time limit is exhausted. Please reload the CAPTCHA.